Tarot – Glimpse Of The Dawn
Qyntel Woods
Woods on the fastbreak.
Τετάρτη 10 Ιουλίου 2024
Τρίτη 7 Μαΐου 2024
Πέμπτη 19 Οκτωβρίου 2023
Σάββατο 19 Αυγούστου 2023
Δευτέρα 22 Μαΐου 2023
Thinking Allowed
Παρασκευή 19 Μαΐου 2023
Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2022
Σάββατο 11 Ιουνίου 2022
Τρίτη 17 Μαΐου 2022
Παρασκευή 8 Απριλίου 2022
Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2021
Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2021
Ο ΝΤΟΥΣΑΝ ΙΒΚΟΒΙΤΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ Ο ΝΤΟΥΝΤΑ ΜΑΣ
Ο ΝΤΟΥΣΑΝ ΙΒΚΟΒΙΤΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ Ο ΝΤΟΥΝΤΑ ΜΑΣ
Pink Floyd - Shine On You Crazy Diamond [Official Music Video]
Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2021
Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα
Πέμπτη 20 Μαΐου 2021
Τρίτη 4 Μαΐου 2021
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021
Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2020
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2020
He, the usurper.
Genesis - White Mountain (from "Trespass" album - 1970)
Έφτασε η στιγμή για άλλη μία αιρετική κατάθεση σκέψεων. Γιατί αιρετική; Επειδή όπως θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος, γράφω πάντοτε αυτό που κρίνω αντικειμενικά σύμφωνα με το αγαπημένο μας άθλημα, χωρίς να κρύβω τις ατέλειες της ομάδας μας κάτω από το χαλάκι του οπαδισμού.
Ας αρχίσω με τα δεδομένα και τα αναμενόμενα θετικά.
Ο Μπαρτζώκας είναι πολύ καλός προπονητής και εξίσου καλός διαχειριστής υλικού. Το υλικό που επέλεξε φέτος το καλοκαίρι είναι πολύ καλό. Ίσως το καλύτερο μετά την επική χρονιά στο Κουμπάν. Ίσως οι καλύτερες επιλογές που έχει κάνει για τον Ολυμπιακό, στο μέτρο των οικονομικών δυνατοτήτων που του παρέχουν οι Αγγελόπουλοι.
Συνολικά και με βάση τα κριτήρια ανταγωνισμού που υπάρχουν πλέον στη διοργάνωση, καθώς και με τις αγωνιστικές σταθερές που διαθέτει η ομάδα, οι οποίες δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν για λόγους που δεν είναι -προφανώς- της παρούσης.
Υπάρχουν όμως τρεις συνισταμένες που ίσως κρίνουν καταστάσεις και κατ' επέκταση παιχνίδια στη διοργάνωση:
1. Δημιουργία
2. Σουτ
3. Ποστάρισμα
1. Βασικός έως βασικότατος δημιουργός είναι πλέον ο Σλούκας. Εκείνος που ξεκινάει και τελειώνει τις φάσεις. Προβλέψιμος τρόπος ανάπτυξης; Είναι μέχρι ενός σημείου αλλά οι επιλογές είναι σαφέστατα περισσότερες. Ο Σλούκας είναι στο κορυφαίο του σημείο ως παίκτης, οπότε θεωρείται -και είναι- αναντικατάστατος για τον Ολυμπιακό. Το θέμα είναι όμως τι θα προκύψει τα 10-12 λεπτά που θα χρειαστεί να πάρει ανάσες.
Θα τον αντικαταστήσει ο Χάρισον με αυτό το ράθυμο -never nervous- ύφος που θυμίζει Χόλις Τόμπσον; Ο Χάρισον δεν είναι δημιουργός για τους άλλους παρά μόνο για τον εαυτό του. Καλή εκτέλεση και σουτ αλλά αργά τα ζα. Δεν τον έχουμε δει υπό πίεση και φοβάμαι μην καταρρεύσει όπως ο Τόμπσον ή άλλοι παλιότερα.
Θα τον αντικασταστήσει ο Τζένκινς που μπορεί μεν να πιέσει και να αμυνθεί εξαιρετικά, αλλά όχι να εκτελέσει ή να μοιράσει παιχνίδι το ίδιο καλά; Δύσκολο το βλέπω. Ειδικά στον τομέα της επίθεσης.
Θα τον αντικαταστήσει ο Λαρεντζάκης ή ο Κόνιαρης; Μόνο στο αμυντικό κομμάτι και στο κατέβασμα της μπάλας. Ο πρώτος διαθέτει τσαγανό αλλά υστερεί σε ταλέντο, ενώ ο δεύτερος διαθέτει ικανότητες play maker αλλά ορισμένες φορές δείχνει να πάσχει από ευθυνοφοβία.
Θα τον αντικαταστήσει ο Σπανούλης; Ναι, με όσες δυσκολίες συνεπάγεται αυτή η κίνηση. Αμυντικές, επειδή θα χρειάζεται πάντα δίπλα του τον Τζένκινς. Επιθετικές επειδή θα χρειάζεται πάντα σκριν στην κορυφή της ρακέτας για να κάνει μπάσιμο ή να μοιράσει μπάλα μετά την πρώτη ντρίπλα. Προβλέψιμος τρόπος ανάπτυξης αλλά θα έχει περισσότερες επιλογές φέτος και αυτός.
Με λίγα λόγια, κρίνω ότι η ομάδα έχει ανάγκη από έναν δεύτερο δημιουργό μετά τον Σλούκα για την κομβική θέση του play maker.
2. Βασικός σκόρερ και σουτέρ ο Άαρον Χάρισον. Πολύ καλός στο σουτ. Μακρινό ή μέσης απόστασης. Στατικός σουτέρ βέβαια και θα χρειαστεί λίγη περισσότερη προσπάθεια στη δύσκολη αναβαθμισμένη διοργάνωση για να αναπτύξει όλες τις πτυχές του ταλέντου του. Καλός δημιουργός για τον εαυτό του. Βρίσκει λύσεις ακόμη και σε κλειστές άμυνες ή σε παιχνίδι μισού γηπέδου. Θετικά όλα αυτά, καθώς δείχνουν ότι μεγάλο μέρος της επιθετικής λειτουργίας της ομάδας, θα στηρίζεται στα κέφια του Χάρισον. Σουτάρει με ιδανικό ψηλοκρεμαστό τρόπο αλλά με αργή εκτέλεση και όπως κατανοώ, θα καπαρώσει θέση βασικού στη θέση 2.
Έτσι κι αλλιώς, ο Μακίσικ έχει καλύτερη ψυχολογία για να αλλάζει το ρυθμό ερχόμενος από τον πάγκο με ενθουσιασμό και περισσή ενέργεια.
Ποιος θα αναλάβει να σουτάρει σε περίπτωση που μαρκάρεται ή ξεκουράζεται ο Χάρισον; Πιθανότατα ο Βεζένκοφ αν βρίσκεται στο παρκέ τη δεδομένη στιγμή. Διαφορετικά, θα προκύψουν αλχημείες με Παπανικολάου, Σπανούλη και Λιβιό με Πρίντεζη στους ψηλούς. Διαφορετική επιλογή δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Δεν θα απαιτούσα παράλογη μεταγραφή τύπου Μπρόκχοφ αλλά με την εικόνα του λιγότερου γραμμωμένου παίκτη του Ολυμπιακού (βλέπε Βεζένκοφ), με πιάνει ένα άγχος αν μη τι άλλο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι για να προκύψουν κατάλληλες προϋποθέσεις για ορθολογικά σουτ, θα χρειαστεί να δουλευτούν πολλά συστήματα και ακόμη περισσότερες πάσες. Ευτυχώς, υπάρχει ο Μπαρτζώκας.
3. Αδιαμφισβήτητος ηγέτης στο ποστάρισμα εδώ και χρόνια είναι ο Πρίντεζης. Από τους μοναδικούς με τέτοιο ρεπερτόριο κινήσεων στην Ευρώπη. Για να μην γράψω για ρεπερτόριο επιπέδου ΝΒΑ και δείξω σημάδια υπερβολής. Κινήσεις και εμπνεύσεις κορυφαίου επιπέδου.
Όμως (παντού χώνεται τελικά η συγκεκριμένη λέξη), ο χρόνος μετρά αντίστροφα από πέρσι. Φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο Γιώργος δεν διαθέτει πλέον τις αντοχές του παρελθόντος. Δεν του βγαίνουν οι ανάσες και κουράζεται ευκολότερα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ειδικά αν συναντά απέναντί του αντιπάλους που στηρίζουν τον τρόπο παιχνιδιού τους στην αθλητικότητα. Μειονεκτεί έναντι αθλητικών και δυναμικών αντιπάλων. Ακόμη περισσότερο όταν έχει μετρήσει πάνω από 20 αγωνιστικά λεπτά. Κουράζεται τάχιστα με αποτέλεσμα να πρέπει να περιορίσει την απόδοσή του στη μία πλευρά του παρκέ -που συνήθως είναι η άμυνα- ώστε να τα καταφέρει να ανταπεξέλθει ικανοποιητικά σε 30 με 35 λεπτά αγώνα. Πολλά πλέον θα είναι τα 35 λεπτά.
Πώς λοιπόν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει η ομάδα στην επίθεση μόνο με το παιχνίδι του Πρίντεζη, χωρίς έναν δεύτερο παίκτη που να φτιάχνει φάσεις για τον εαυτό του μέσα στη ρακέτα; Τι σημαίνει αυτό σε αγωνιστικό επίπεδο; Περιορισμένες επιλογές στην επίθεση σε περίπτωση που κουραστεί ή μαρκαριστεί σωστά ο Πρίντεζης. Κάτι που είναι οφθαλμοφανές εδώ και 2 χρόνια σχεδόν για όποιον καταλαβαίνει τι είδους άθλημα παρακολουθεί.
Ο Λιβιό δεν μπορεί φυσικά να παίξει με πλάτη. Είναι απλά δυνατός και κινητικός ψηλός. Ο Βεζένκοφ γνωρίζουμε ότι δεν αρέσκεται στις επαφές και δεν πρόκειται να μετατραπεί σε 4άρι τύπου Άντιτς ως δια μαγείας.
Πώς κατανοώ ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα;
Θα παίζουμε καλά έως πολύ καλά στα μετόπισθεν. Θα είμαστε εξαιρετικοί στην άμυνα και στις αλληλοκαλύψεις. Θα δαγκώνουμε τους πάντες. Σε μεγάλο βαθμό.
Το πρόβλημα όμως θα προκύψει στην επίθεση. Όλα θα κινούνται γύρω από τις διαθέσεις και τις εμπνεύσεις του Σλούκα. Όσο μπορεί να ανταπεξέρχεται στην αγωνιστική πίεση και στις δυσκολίες έναντι κάθε προσωπικού αντιπάλου και προπονητή, η ομάδα θα ρολάρει επιθετικά. Διαφορετικά, ειδικά απέναντι σε αθλητικές ομάδες και καλούς προπονητές, θα περιορίζεται επιθετικά ο Ολυμπιακός. Θα προκύπτουν θέματα και θα προκύπτουν δυσκολίες στο σκοράρισμα. Ειδικότερα σε παιχνίδια αργού ρυθμού ή απέναντι σε κλειστές άμυνες που θα μας αφήνουν ελεύθερο το μακρινό σουτ.
Τι γίνεται στη συνέχεια;
Λίγα πράγματα. Δεν θα προκύψουν προσθήκες παρά μόνο μετά από σοβαρούς τραυματισμούς. Κάτι που απευχόμαστε προφανώς.
Η ομάδα φυσικά θα αποκτήσει ομοιογένεια και αυτοματισμούς, αλλά αυτό δεν θα αναιρέσει το γεγονός ότι χρειαζόμαστε δεύτερο δημιουργό με δυνατότητες εκτέλεσης, σουτέρ κλάσης με γρήγορη εκτέλεση και ψηλό με ποστ παιχνίδι κορυφαίου επιπέδου.
Υ.γ. Ο στίχος αναφέρει: He, the usurper must die. Αν δεν μπορέσει να ανταποκριθεί ο σφετεριστής του θρόνου στα "καθήκοντά" του, να είστε σίγουροι ότι οι φανατικοί θα τον στείλουν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Μεταφορικά πάντα...
Open The Gates
Καλησπέρα σας!
Ελπίζουμε για επιστροφή στην κανονικότητα με την έναρξη του φθινοπώρου. Κοινωνική και αθλητική κατά δεύτερο λόγο...
Ας κάνουμε μια πρώτη (και καθόλου πρώιμη) καλοκαιρινή προσέγγιση στο σχεδιασμό του Ολυμπιακού...
Αποτελεί κοινό μυστικό ότι η ομάδα σχεδιάζεται με πρωταρχικό γνώρισμα την αθλητικότητα. Δεύτερο κριτήριο επιλογής αποτελεί η προσαρμοστικότητα και η ομοιογένεια με τους υπάρχοντες. Η αμυντική προσήλωση είναι πιθανότατα η τρίτη σταθερά στελέχωσης.
Manilla Road - The Fires of Mars
Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στο διαμορφούμενο ρόστερ (σύμφωνα με τις εικασίες και τις προβλέψεις):
Ολυμπιακός 2020-21
1. Σλούκας, Τζένκινς, Κόνιαρης, Νικολαϊδης.
2. Σπανούλης, Χάρισον, Λαρεντζάκης.
3. Παπανικολάου, ΜακΚίσικ, Χαραλαμπόπουλος.
4. Πρίντεζης, Βεζένκοφ.
5. Μάρτιν, Έλις, Ρούμπιτ, Χρηστίδης.
Παραβλέπω την παρουσία των Σπανούλη-Πρίντεζη που μπορεί να πυροδοτήσει διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων για τη χρησιμότητά τους, τον χρόνο συμμετοχής ή τον παραγκωνισμό τους. Σίγουρα θα θελήσουν να παίξουν έναν ακόμη χρόνο...
Το μεγάλο ερωτηματικό που πλανάται σαν φάντασμα πάνω από τον πάγκο του Μπαρτζώκα, είναι αν θα μπορέσει να εναρμονίσει τη συνύπαρξη των βετεράνων με τους υποψήφιους αντικαταστάτες τους. Κομβικό ζήτημα βεβαίως, με το οποίο θα ασχοληθούμε πριν την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων ή αμέσως μετά την ολοκλήρωση του ρόστερ.
Αλέξανδρος ΝικολαϊδηςΑς ασχοληθούμε με τη στελέχωση που μας απασχολεί αρκετά κάθε χρόνο τέτοια εποχή και θα κρίνει πολλά για την συμπεριφορά της ομάδας κατά την αγωνιστική σεζόν που θα ακολουθήσει.
Αν λοιπόν οριστικοποιηθεί η μεταγραφή Σλούκα, η στελέχωση κρίνεται για μένα επιεικώς υποφερτή. Παραθέτω τις ενστάσεις μου.
Ο Μάρτιν ήταν μια μεταγραφή που προϋπήρξε του κόουτς κατά κοινή ομολογία.
Ο Έλις και ο ΜακΚίσικ ήταν παίκτες που προέκυψαν μεσούσης της σεζόν και παρέμειναν ορθά.
Ποιους νέους παίκτες ανακάλυψε ο κόουτς και θα μας τους παρουσιάσει στο γήπεδο;
Τον Χάρισον, τον οποίο γνωρίζουν όλοι οι scouters και οι ψαγμένοι οπαδοί που ψάχνονται για φθηνούς παίκτες με προοπτικές πρωταθλητισμού και κατά δεύτερο λόγο τον Τζένκινς, τον οποίο είχαμε αναφέρει ότι θα παίξει αρκετά ως υποψήφιος μεταγραφικός στόχος του Μπι.
Ουσιαστικά μόνο ο Χάρισον δηλαδή, ο οποίος δεν είναι τίποτα τρομερό που θα μπορούσε να αφήσει εποχή όπως κάποτε ο Ράντολφ για παράδειγμα.
Η σταθερά Σλούκα θα αποτελέσει τον keeper of the 7 keys που θα χρειαστεί να επωμιστεί κάθε πιθανό κι απίθανο ρόλο στο παρκέ.
Αντώνης Κόνιαρης
Τέσσερις σύντομες σημειώσεις για εκείνους που θα στελεχώσουν τον μελλοντικό κορμό του Ολυμπιακού:
Ο Λαρεντζάκης θα χρειαστεί να αναπληρώνει κάθε κενό στον ελάχιστο χρόνο που θα του αναλογεί. Στην επίθεση αλλά κυρίως στην άμυνα.
Ο Κόνιαρης θα χρειαστεί να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του επιθετικά, αλλιώς δεν θα μπορέσει ποτέ να κάνει το βήμα παραπέρα στην καριέρα του.
Ο Νικολαΐδης θα χρειαστεί χρόνο συμμετοχής και αγωνιστικά λεπτά για να αποδείξει ότι δεν ήταν ένα πυροτέχνημα το περσινό του ξεπέταγμα.
Ο Χαραλαμπόπουλος θα χρειαστεί υγεία και ενδυνάμωση. Ταλέντο διαθέτει κι αρκετό μυαλό για να τα καταφέρει. Ψυχικό σθένος επίσης.
Βασίλης ΧαραλαμπόπουλοςΠού εντοπίζονται οι αστοχίες της στελέχωσης με μια πρώτη ματιά.
Σε τρία κομβικά σημεία:
1. Χρειάζεται ένας δεύτερος playmaker με δημιουργικές ικανότητες.
2. Απαιτείται ένα 4άρι -εδώ και πολλά χρόνια- με αθλητικά προσόντα και καλό τρίποντο.
3. Ζητείται ένα ψηλό κορμί που να μπορεί να ποστάρει και να αμύνεται υποφερτά μέσα στη ρακέτα.
Γενικές επεξηγήσεις:
1. Ο Τζένκινς είναι ένας αμυντικός μπάλας όπως κάποτε ο Λαφαγιέτ (χωρίς το τρίποντο) και όχι αμυντικός θέσης όπως ο Μάρντι Κόλινς. Εξαιρετικός αμυντικός και υποφερτός στα τελειώματα αλλά μέχρι εκεί.
Τι πρόβλημα παρουσιάζει η στελέχωση της περιφερειακής γραμμής;
Δεν υπάρχει καθαρός δημιουργός εκτός του Σλούκα. Τι σημαίνει αυτό;
Αν μαρκαριστεί ιδανικά ή μπλοκάρει η διαύγειά του ή ή τραυματιστεί σε χείριστη περίπτωση, θα χρειαστεί να επιστρατευτούν λύσεις ανάγκης τύπου Σπανούλη ή Τζένκινς ή Χάρισον. Σενάριο προς αποφυγή με λίγα λόγια.
Συμπέρασμα;
Η ομάδα χρειάζεται δεύτερο καθαρό play maker ή να ανταποκριθεί σθεναρά στο ρόλο κάποιος από τους υπάρχοντες.
Shaquielle McKissic2. Ο ΜακΚίσικ είναι ένας παίκτης ρυθμού με εξαιρετικό transition παιχνίδι αρκεί να κατέχει μπάλα σε ανοιχτό γήπεδο. Δεν ανταποκρίνεται το ίδιο καλά σε καταστάσεις set παιχνιδιού ούτε επίσης σε παιχνίδι μισού γηπέδου εκεί που η αντίπαλη άμυνα έχει στηθεί και τον περιμένει. Πώς μεταφράζεται αυτό;
Πώς θα αναπληρωθεί αυτό το αγωνιστικό του μειονέκτημα; Με καλό μακρινό σουτ.
Ποιος διαθέτει καλό και σταθερό σουτ σε μόνιμη βάση; Μόνο ο Σλούκας και κατά περίσταση ο Χάρισον με τον Βεζένκοφ ερχόμενο από το 4.
Με την εξουθένωση του Πρίντεζη στη θέση 4, προκύπτει πρόβλημα από την έλλειψη αθλητικότητας των Βεζένκοφ και Ρούμπιτ. Που ναι μεν αλληλοσυμπληρώνονται, αλλά δεν υποκαθιστούν έναν Γκιλ στα καλά του και οι δύο μαζί.
Δηλαδή. Αναλώθηκαν οι δημοσιογράφοι σε όλο αυτό το επικοινωνιακό τρικ με την παραμονή του "απαραίτητου" Βεζένκοφ, για να προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι καλώς κρατάμε τον Βεζένκοφ και δεν ενδίδουμε στα δολάρια του Γκιλ.
Καλός, χρυσός και άγιος επιθετικά ο Ελληνοβούλγαρος, αλλά στερείται αθλητικότητας που είναι υπέρ απαραίτητη στο σύγχρονο μπάσκετ. Όπως κι ο Ρούμπιτ. Φιλότιμος και καλό παιδί. Του προτείνουμε μείωση -επειδή δεν θέλουμε να πληρώσουμε κάποιον ακριβότερο- με αποτέλεσμα να παρουσιάσουμε ως επιτυχία την παραμονή του στο ρόστερ. Δυστυχώς, ο πλέον αδύναμος κρίκος θα είναι ο Ρούμπιτ. Άμυνα μόνο με σπρώξιμο στο ποστ και ένα υποφερτό σουτ από μέση απόσταση. Μέχρι εκεί. Παραπέρα δεν έχει. Ποιος ο λόγος ύπαρξης ενός τέτοιου παίκτη στο ρόστερ κυρ Γιώργη Μπαρτζώκα; Πάρε έναν από την αναπτυξιακή και άστον να τρέχει το γήπεδο σαν τον Μπολτ σε κάθε παιχνίδι. Κερδισμένος θα είσαι εσύ και ο κόσμος από το θέαμα που θα παρουσιάζει η ομάδα, χωρίς την ξαναζεσταμένη τυρόπιτα που ακούει στο επώνυμο Ρούμπιτ.
Συμπέρασμα;
Η ομάδα χρειάζεται αθλητικό 4άρι με καλό μακρινό σουτ όπως ο Γκιλ για παράδειγμα.
Octavius Ellis3. Ο Χασάν Μάρτιν είναι ένας αθλητικός πικ εν ρόλερ που αμυντικά παρομοιάζεται σαν τον Κάιλ Χάινς. Υπερβολική σύγκριση αλλά θα την αποφύγουμε στην παρούσα φάση. Ο Έλις είναι ένας ψηλότερος Ντάνστον με υποφερτές κινήσεις και αρκετά καλή αντίληψη του παιχνιδιού, που χρειάζεται κι εκείνος εμπειρία από υψηλό ανταγωνισμό.
Μπορούν αυτοί οι δύο να παίξουν άμεσα σε υψηλό επίπεδο χωρίς να φανεί το κενό του Μιλουτίνοφ; Κομματάκι δύσκολο, επειδή ακόμα και στις κακές βραδιές του, ο Σέρβος κάλυπτε χώρο και ύψος μόνο με το κορμί του και ανταποκρινόταν σε άμυνα και επίθεση. Κάτι που οι Μάρτιν και Έλις, δεν θα μπορέσουν να καλύψουν ταυτόχρονα. Εκτός, αν τους κάνει εντατικά μαθήματα στο ποστάρισμα και στην αλληλοκάλυψη ο Μπαρτζώκας όλο το καλοκαίρι.
Ο Χαπ παρουσιάζεται σαν ο ψηλός που δεν έχει θέση στο ρόστερ αλλά θα καταλήξει σε άλλη ομάδα, ώστε να προκύψει οικονομικό όφελος από την πώλησή του. Θα έχει θέση στο ρόστερ ο Χαπ; Όχι, ειδικά αν προορίζεται μόνο για το ρόλο του αναλώσιμου παίκτη στη θέση 5.
Θα χρησιμοποιηθεί ο Ρούμπιτ στο ρόλο του μπάνγκερ (με ύψος 2.01) κατά περίσταση ώστε να αποφύγουν τα αχρείαστα φάουλ οι δύο βασικοί (βασικότεροι), αλλά η αλήθεια είναι ότι θα χρειαστούν πολλά γρήγορα βήματα από τους Έλις και Μάρτιν ώστε να αντιπαρέλθουν το μειονέκτημα της έλλειψης ύψους έναντι των υπολοίπων ψηλών της κορυφαίας διοργάνωσης.
Συμπέρασμα;
Ένας ψηλός τύπου Ταρζέφσκι θα ήταν απαραίτητος στο νέο Ολυμπιακό.
Augustine RubitΜε αυτά λοιπόν, θεωρώ ότι η στελέχωση Μπαρτζώκα θα αποδειχθεί καλύτερη σε μεγάλο ποσοστό, αν δεν κρατήσει τελικά τον Ρούμπιτ. Προσοχή! Δεν λογίζω κακή ή μη αναστρέψιμη τη στελέχωση, αλλά χρειαζόταν ορισμένες διαφορετικές πινελιές.
Λείπουν πραγματάκια:
1. Δεύτερος δημιουργός στη θέση του playmaker τύπου Κόουλ που κατέληξε στη Βιλερμπάν ή του "έτοιμου δικού μας" Μπάικς.
2. Σταθερός σκόρερ τύπου Λόιντ στη θέση 2 με δεδομένο ότι ο Σπανούλης θα απουσιάσει κάποιους αγώνες και είναι σε ηλικία απόσυρσης.
3. Μόνιμο μακρινό σουτ στις θέσεις των forwards τύπου Τζάρελ Έντι, εκτός αλχημειών τύπου Βεζένκοφ ή Χάρισον στο 3.
4. Παίκτης με σταθερό σουτ από μακρινή απόσταση και αθλητικά προσόντα για αλλαγή του Πρίντεζη τύπου Γκιλ.
5. Πεντάρι που να διαθέτει κινήσεις ρακέτας με πρόσωπο και πλάτη συν μια στοιχειώδη αμυντική προσήλωση τύπου Ταρζέφσκι.
Ο σχολιαστής που επέλεξε να μην σχολιάζει τελευταία, επιβεβαίωσε ορισμένα πράγματα:
1. Βεβαιότητα για Σλούκα.
2. Παραδοχή παραμονής Βεζένκοφ.
3. Αλλαγή πορείας των "στόχων" μας Γκιλ και Μπρόκχοφ προς το ΝΒΑ.
Στο κλείσιμο:
Η άποψή μου είναι να μην φύγει κανένας μικρός δανεικός. Όλοι θα χρειαστούν σε ενδεχόμενους τραυματισμούς των βετεράνων μας. Ποτέ δεν ξέρουμε επίσης, πώς θα εξελιχθεί η εκλογική διαδικασία της ΕΟΚ και κατά πόσο θα διαφοροποιηθεί η στελέχωση της Α1 για τη σεζόν 2020-21.
Όπως είχε γράψει ο Mark Shelton, μέγας ιδρυτής των Manilla Road:
In war there's always loss
All victories have their cost.
But hope shall conquer hate
For light Open the Gates,
Open The Gates.
Απαλλαγμένο από ιούς. www.avast.comΔευτέρα 23 Μαρτίου 2020
Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2020
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019
Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2019
Κυριακή 11 Αυγούστου 2019
Δευτέρα 22 Ιουλίου 2019
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)