Qyntel Woods

Qyntel Woods
Woods on the fastbreak.

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Μια ήπια προβοκάτσια.


Καλώς μας βρήκατε!
Ευελπιστώ να κάνω μια νέα εκκίνηση σαν σχολιαστής -μιας κι έχω υπάρξει συνιδιοκτήτης ενός αμιγώς μπασκετικού blog στο παρελθόν http://red-basket.blogspot.gr/ μαζί με τον Πάνο (αμφότεροι ξεκινήσαμε στο www.thrylos-fans.net), αρκετά πριν γίνουν καθημερινότητα τα κάθε λογής οπαδικά-φίλαθλα blogs του ευγενούς αθλήματος της καλαθόσφαιρας.

Ανέφερα τη λέξη σχολιαστής, περισσότερο επειδή κάποιοι γνωστοί και φίλοι με θεωρούν αναλυτή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν λογίζω τον εαυτό μου ως αναλυτή με την αυστηρή έννοια του όρου.
Προτιμώ λοιπόν, να αποκαλούμαι σχολιαστής όπως πολλοί άλλοι ερυθρόλευκοι σχολιαστές στο διαδίκτυο.
Πολλά προσωπικά έγραψα και δεν είναι του χαρακτήρα μου. Επιβάλλεται πλέον όμως, να γράφω αρκετά σε ποσότητα και μάλιστα με κατανοητό τρόπο.

Καιρός να μεταφερθώ σε ένα πιο μπασκετικό τερέν.
Κανείς δεν ένιωσε έκπληξη για το αποτέλεσμα του παιχνιδιού στο ΟΑΚΑ. Το αντίθετο μάλιστα. Όλοι οι "γνωστικοί" Γαύροι ήταν υποψιασμένοι ότι η ζυγαριά της νίκης θα έγερνε προς την πλευρά του Πάο. Όπως κι έγινε άλλωστε. Το δια ταύτα ήταν που ξένισε πολλούς γνώστες του αθλήματος.
Πώς λειτούργησε ιδανικά ο Ολυμπιακός στην αρχή του αγώνα και πόσο διαφοροποιήθηκε η εικόνα του στο τέλος. Σε σημείο που να ξυπνούν μνήμες παλαιότερων αρνητικών σερί ή ακόμα και ηττοπάθειας που υπήρχε κατά κόρον στην Π(ρο) Ν(τούντα) εποχή. Μια εποποιεία που ακόμα μνημονεύεται στις μέρες μας.
Δεν είμαι όμως εκείνος που θα αναλύσει τους αγωνιστικούς λόγους της πεντακάθαρης ήττας. Των δύο ηττών αν προτιμάτε. Αυτό που με απασχολεί είναι πώς φτάσαμε εδώ και τι θα κάνουμε στην -ομολογουμένως δύσκολη- συνέχεια.



Οι λόγοι στους οποίους συνοψίζονται οι απώλειες των ντέρμπι και οι πρόωρες διχαστικές μουρμούρες;
Συνοπτικά οι εξής:
- Βασική προετοιμασία χωρίς τα κομβικότερα μέλη της ομάδας.
- Μικρός αριθμός φιλικών αγώνων γενικότερα.
- Ελάχιστα φιλικά με ισχυρούς αντιπάλους.
- Ανομοιογένεια.
- Ελλειπές scouting του αντιπάλου.
- Ατολμία προπονητή.
- Τραυματισμός Χάντερ.

Θα μπορούσε να είχε οριοθετηθεί νωρίτερα η προετοιμασία, ώστε να δωθεί χρόνος στους παίκτες για να δημιουργήσουν φιλικές σχέσεις στο βαθμό που απαιτεί το DNA αυτής της ομάδας.
Δεν διαφωνώ με τις προπονήσεις σε όρη και λαγκάδια, αλλά θα έπρεπε να είχαν ξεκινήσει νωρίτερα, ώστε να διαρκέσει περισσότερο χρόνο η προετοιμασία για να βρεθούν καλύτερα οι παίκτες στο παρκέ και να εμπεδώσουν σταδιακά ο καθένας το παιχνίδι του συμπαίκτη του.
Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, Χάκετ αποτελούν βασικότατες μονάδες του ερυθρόλευκου ρόστερ. Γιατί δεν φρόντισαν οι υπεύθυνοι να αποκτήσουν ομοιογένεια βρισκόμενοι περισσότερες ώρες στο παρκέ με δυνατότερα φιλικά;
Δεν είχαν προνοήσει πώς θα υπάρξει πιθανότητα πρόωρου ντέρμπι στις εγχώριες διοργανώσεις ώστε να είναι κατάλληλα προετοιμασμένη η ομάδα ή πολύ απλά έπεσαν στην παγίδα της δικής τους αλαζονείας;
Στους κ.κ. Αγγελόπουλους αναφέρομαι κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Στους επόμενους στην πυραμίδα της ιεραρχίας δηλαδή.

Ο Σφαιρόπουλος δεν έχει παρουσιάσει σημάδια αλαζονείας παρά το περσινό 3-0 απέναντι στο Σωτήρη Μανωλόπουλο (το υπενθυμίζω για να μην τρέφετε αυταπάτες ότι θα συμβεί κάτι παρόμοιο και φέτος).
Αυτό που καταλογίζω στο Σφαιρόπουλο κατά κύριο λόγο, είναι ότι πιάστηκε αδιάβαστος κι απροετοίμαστος κατά τη δική μου μπασκετική λογική.
Αδιάβαστος όσον αφορά το παιχνίδι του αντιπάλου, τους Τζόρτζεβιτς-Μίνιτς, την κυρίαρχη αμυντική παρουσία των Γκιστ-Καλάθη κι απροετοίμαστος να διαχειριστεί τις πράσινες προκλήσεις, τα κρυφά όπλα του αντιπάλου και τη δική του προπονητική διαύγεια. Ατολμία επίσης στην ψυχολογική προετοιμασία των παικτών του και φανερό ψυχολογικό άδειασμα μετά την ανατροπή του σκορ από την αντίπαλη ομάδα και στα δύο παιχνίδια. Ξεκάθαρο και σαφές.

Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος και στους δύο αγώνες αλλά και στον εγκλωβισμό του Σπανούλη έπαιξε ο τραυματισμός του Χάντερ.
Ένος γοργοπόδαρου παίκτη που έπαιζε άριστα το κεντρικό πικ εν ρολ με τον Σπανούλη και συνεργαζόταν με κλειστά μάτια με τον Μάντζαρη.
Αυτός ο γρήγορος κύριος Χάντερ λοιπόν, ήταν μια σημαντική απώλεια. Αλλά, την γνωρίζαμε εκ των προτέρων κύριε Σφαιρόπουλε, δεν την γνωρίζαμε;



Συνεχίζω λοιπόν με τις μελλοντικές προοπτικές της ομάδας όπως έχουν διαμορφωθεί στην παρούσα φάση.
Έχω διαβάσει αφορισμούς παικτών και προπονητή αλλά και ποικίλες προτάσεις για προσθαφαιρέσεις παικτών.
Ο προϋπολογισμός ήταν συγκεκριμένος και προκαθορισμένος.
Επιλογές Σφαιρόπουλου ήταν δύο παίκτες που δεν ευδοκίμησαν οι συνθήκες ώστε να ντυθούν στα ερυθρόλευκα. Παρακχούσκι και Μακ Κόλουμ.
Ο Στρόμπερι προϋπήρχε στα σχέδια του προπονητή ώστε να καλύψει οικονομικότερα τη θέση του Τρεμέλ Ντάρντεν και να εξοικονομηθούν τα 650.000 δολάρια που αμειβόταν ο προκάτοχος.
Η φυγή Σλούκα ήταν ο αστάθμητος παράγοντας. Αν και τελικά οι Αγγελόπουλοι είχαν αποφασίσει -καθυστερημένα βέβαια όπως συνηθίζουν λόγω της γνωστής αλαζονείας τους- να πληρώσουν αδρά τον Σλούκα. Πολύ ακριβότερα από τις συνήθειές τους βάσει της ιεραρχίας (οικονομικής και αγωνιστικής) της ομάδας. Πολύ ακριβότερα κι από τον περσινό ανανεώσαντα Μάντζαρη.

Τι θα μπορούσε να είχε πράξει διαφορετικά ο Σφαιρόπουλος;
Θα μπορούσε να επέλεγε έναν καθαρό πίβοτ μεν, "δευτεράντζα" δε, αντί του Λευκορώσου Παρακχούσκι. Της εμβέλειας του Μαυροκεφαλίδη για παράδειγμα ή του Κραβτσόφ ή του Γκολούμποβιτς.
Θα μπορούσε να επέλεγε έναν υποδεέστερο γκαρντ σκόρερ αντί του Μακ Κόλουμ. Της εμβέλειας του Λακόμπ, του Νέντοβιτς, του Ντιό (που ήταν πιθανόν ο δεύτερος στόχος) ή του Ρένφρο, του Άνταμς, του Τζένκινς, του Σίμον.
Παίκτες υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντοτε.

Αντί αυτών των "δευτεροτρίτων" επιλογών, εμφανώς επηρρεασμένος και προϊδεασμένος από την ολοκληρωτική ήττα -η οποία ήττα του βασάνιζε το μυαλό για αρκετό καιρό- στον τελικό της Μαδρίτης από τη Ρεάλ των μεγάλων προσωπικοτήτων, αποφάσισε να επιλέξει αθλητές με έντονες προσωπικότητες για τις θέσεις των ξένων παικτών που είχε διαθέσιμες, έστω κι αν δεν ήταν οι πλέον αρμονικές επιλογές με βάση το υλικό του Ολυμπιακού όπως διαμορφωνόταν μετά την απώλεια του Σλούκα.

Κατέληξε λοιπόν στους Γιανγκ, Χάκετ και στη συνέχεια στον Μιλουτίνοφ με την προϋπόθεση να παρείχε αμέριστη εμπιστοσύνη στα νεαρά παιδιά για τις θέσεις 3 - 4 και τεράστια στήριξη από τους Αγγελόπουλους. Τους Παπαπέτρου, Τσαϊρέλη και Αγραβάνη δηλαδή.
Γιατί άλλωστε του πρότειναν πρόωρη επέκταση ή ανανέωση συμβολαίου αν δεν είχαν σκοπό να τον στηρίξουν;
Θεωρείτε ότι "ξεγελάστηκαν" από το περσινό sweep έναντι του Πάο και του Μανωλόπουλου; Έτρεφαν αυταπάτες ότι το ίδιο θα συμβεί και φέτος με την ίδια ευκολία που συνέβει πέρσι; Θέλησαν απλά να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης σε έναν νεαρό Έλληνα προπονητή για να ολοκληρώσει το μελλοντικό project του;
Ο χρόνος θα δείξει.



Ποια είναι η εκτίμησή μου;
Αφού έχουμε το περσινό δεδικασμένο της διατήρησης του ρόστερ Μπαρτζώκα μέχρι και τον τελευταίο αγώνα της σεζόν, εκτιμώ ότι το ίδιο θα συμβεί και φέτος. Δεν νοείται σοβαρός προπονητής κορυφαίου επιπέδου που να αλλοιώνει ή να αλλάζει τόσο εύκολα τον καλοκαιρινό σχεδιασμό του. Θα πολεμήσει, θα ματώσει αλλά θα πεθάνει με δαύτον.

Αλλιώς θα ακυρώσει τον ίδιο του τον εαυτό και κατ'επέκταση την προσωπικότητά του. Πράγμα που το θεωρώ αδιανόητο.
Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου βεβαίως.
Ποιο θεωρώ ότι είναι αυτό;
Το πρώτο είναι μια ήττα κομβικής σημασίας που θα πιέσει συνειδήσεις και θα οδηγήσει τους οπαδούς σε ακραίες αντιδράσεις.
Το δεύτερο είναι να του επιβληθεί παίκτης που δεν έχει επιλέξει ο ίδιος ή δεν επιθυμεί την παρουσία του στην ομάδα.
Ποια είναι η κοινή συνιστώσα και στις δύο περιπτώσεις για τον περήφανο χαρακτήρα του ανθρώπου Σφαιρόπουλου;
Η παραίτηση...